Αιμάτωση του Θαλάμου
Η αγγείωση του θαλάμου περιγράφηκε απρχικά από του Duret (1874) και αργότερα από τους Foix & Hillemand (1926), Lazorthes (1961), Plets και συνεργάτες (1970), Nooru Goto (1973) και τέλος από τον Percheron (1976, 1977) ο οποίος περιέγραψε λεπτομερώς τις θαλαμμικές αρτηρίες και πολλές από τις συχνές παραλλαγές τους. Ο Θάλαμος αιματώνεται από τέσσερις κύριους αρτηριακούς κλάδους: Την πολική αρτηρία που είναι κλάδος της οπίσθιας αναστομωτικής αρτηρίας. Η πολική αρτηρία αιματώνει την περιοχή των προσθίων πυρήνων. Τις παράμεσες αρτηρίες που είναι κλάδοι της βασικής αναστομωτικής (P1 μοίρα της οπίσθιας εγκεφαλικής αρτηρίας). Πρόκειται για τρεις κλάδους τους άνω, μέσο και κάτω. Ο κάτω κλάδος αιματώνει τιν μέσο εγκέφαλο και την γέφυρα, ενώ ο άνω κλάδος συμβάλλει στην αιμάτωση του θαλάμου και συνιστά την θαλαμοϋποθαλαμική ή παράμεση αρτηρία του Percheron. Οι παράμεσες αρτηρίες δύνανται να είναι διφυείς, ή να εκφύονται από κοινό στέλεχος. Οι παράμεσες θαλαμικές αρτηρίες αιματώνουν τον έσω ραχιαίο πυρήνα, το…