Το σύνδρομο Guillain-Barre
Αποτελεί οξεία μορφή απομυελινωτικής κατά κύριο λόγο βλάβης των περιφερικών νεύρων και των ριζών τους, που περιγράφηκε για πρώτη φορά από τους Guillain-Barre και Strohl το 1916. Η παθογένεση του συνδρόμου σχετίζεται με προηγηθήσα λοίμωξη, ενίοτε αναπτύσσεται επίσης στην διάρκεια της κύησης ή στα πλαίσια καταβολικών παθήσεων, λεμφωμάτων και ιδίως της νόσου Hodgkin. Σημαντική επίσης συσχέτιση έχει περιγραφεί με εμβολιασμό για την γρίπη. Μορφές του συνδρόμου Αναλόγως της εντόπισης και της κλινικής εικόνας 1. Σύνδρομο Miller-Fisher, με αταξία, αρεφλεξία και οφθαλμοπληγία 2. Αυχενοβραχιονοφαρυγγικό σύνδρομο με βλεφαρόπτωση 3. Οφθαλμοφαρυγγική αδυναμία 4. Παραπάρεση 5. Αμφοτερόπλευρη πάρεση προσωπικού ή απαγωγού νεύρου με περιφερικές παραισθησίες 6. Οφθαλμοπληγία με GQ1b αυτοανισώματα Λειτουργική ταξινόμηση 1. Γενικευμένη αταξία χωρίς δυσαρθρία ή νυσταγμό 2. Αμιγώς αισθητικό 3. Αμιγώς κινητικό 4. Πανδυσαυτονομία 5. Αξονική προσβολή (AMAN) 6. Αισθητικοκινητικό (AMSAN) Κλινική εικόνα Χαρακτηρίζεται από κινητική αδυναμία, η οποία άρχεται συνήθως από τα κάτω άκρα και βαίνει σταδιακώς προς τα άνω,…