Κεντρική γεφυρική και εξωγεφυρική μυελινόλυση
Η κεντρική γεφυρική μυελινόλυση περιγράφηκε για πρώτη φορά από τους Adams και συνεργάτες το 1959, ενώ το 1976 προστέθηκε η εξωγεφυρική μυελινόλυση, οπότε και αναγνωρίστηκε η σύνδεση των καταστάσεων αυτών με την ταχεία αποκατάσταση των επιδέδων νατρίου σε υπονατριαιμικούς ασθενείς, για να αποδειχθεί και να καθιερωθεί αυτή η σύνδεση το 1982. Ωσμωτικά απομυελινωτικά σύνδρομα Κλινικά στοιχεία Η κλινική πορεία των ασθενών είναι διφασική, καθώς αρχικά εμφανίζουν διαταραχή του επιπέδου συνείδησης και επιληπτικές κρίσεις λόγω της υπονατριαιμίας, ενώ στη συνέχεια και μετά την αποκατάσταση των επιπέδων νατρίου εμφανίζουν ταχεία αποκατάσταση, για να επιδεινωθεί η κλινική τους εικόνα αρκετές ημέρες αργότερα. Τα αρχικά σημεία της κεντρικής γεφυρικής μυελινόλυσης, τα οποία αντικατοπτρίζουν την δεύτερη φάση περιλαμβάνουν δυσαρθρία και δυσφαγία (λόγω της εμπλοκής των φλοιογεφυρικών ινών), χαλαρή τετραπάρεση (λόγω της εμπλοκής των φλοιονωτιαίων ινών) η οποία στη συνέχεια γίνεται σπαστική τετραπάρεση, ενώ εάν η απομυελίνωση επεκτείνεται στην γεφυρική καλύπτρα, εμφανίζονται διαταραχές της οφθαλμοκίνησης και…